جایزه‌ای برای تداوم سلوک داوود رشیدی
روزنامه‌نگار، تاریخ‌نویس، کارگردان و بازیگری که نشان داوود رشیدی را دریافت کردند
نخستین دوره از مراسم اهدای نشان داوود رشیدی با تقدیم این نشان به عمید نائینی روزنامه‌نگار، محسن میرزایی تاریخ‌نویس، علیرضا داوودنژاد کارگردان و حسن معجونی بازیگر برگزار شد
به گزارش سایت استقلال افتخار آسیا به نقل از خبرگزاری خبرآنلاین، شامگاه شنبه چهارم شهریور نخستین دوره از مراسم اهدای نشان داوود رشیدی، به کارگردانی امیر اثباتی و با اجرای منصور ضابطیان در سالن اصلی مجموعه تئاترشهر برگزار شد.
این مراسم توسط خانواده داوود رشیدی در سالگرد درگذشت این هنرمند فقید، برای اهدای نشانی به نام او به فعالین عرصه مطبوعات و روزنامه‌نگاری، کارگردانی و بازیگری ترتیب داده شده بود. معیار انتخاب برگزیدگان، جمع‌بندی خانواده رشیدی از طریق مشورت با صاحبنظران این حوزه‌ها بود.
در ابتدای این مراسم بخش اول نمایشنامه «منهای دو» به نویسندگی ساموئل بنشتریت که داوود رشیدی سال ۱۳۸۹ آن را با بازی سیامک صفری، محمدحسن معجونی، علی سرابی، پگاه آهنگرانی، باران کوثری، لیلی رشیدی، هوشنگ قوانلو و عزیز نقدی در سالن اصلی تئاترشهر روی صحنه برده بود، توسط سیامک صفری و حسن معجونی به کارگردانی لیلی رشیدی خوانده شد.
اولین سخنران این مراسم فرهاد مهندس‌پور دبیر سی‌وششمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر بود. مهندس‌پور گفت: «داوود رشیدی هنرمندی بی‌ادعا بود، هر چند امروز این کلمه آنقدر از معنی تهی شده است که شاید متوجه منظور من از آن نشوید. از نظر او تئاتر به خودی خود مهم بود. نمی‌دانم تا به حال از خودتان پرسیده‌اید چرا تئاتر ما صورتی مردمی ندارد؟ چون ما در دوره‌ای با تئاتر آشنا شدیم که برایمان حکم رسانه را داشت و آن را به چشم ابزاری دیدیم که قرار است وسیله‌ای برای رسیدن ما به اهدافمان باشد، گویی تئاتر چیزی دست دوم است که قرار است ما را به هدف دست اولمان برساند. ما فراموش کردیم که تئاتر یک ملاقات اجتماعی است و فراموش کردیم که پیتر بروک می‌گوید؛ تئاتر یعنی همین که تماشاگران به دیدنش می‌آیند و می‌روند. داوود رشیدی اما این را فراموش نکرد.»
او ادامه داد: «بعضی کارگردانان فقط به دنبال روی صحنه بردن چیزی هستند که مطابق سلیقه تماشاگر باشد و بعضی دیگر هیچ اهمیتی برای تماشاگر قائل نیستند اما دسته سومی هم هستند که تئاتر را ملاقاتی میان اثر خود و تماشاگر بر مبنای عقلانیت می‌بینند و رشیدی جزو آن‌ها بود.»
این کارگردان تئاتر در پایان گفت: «امیدوارم همان‌طور که وجود داوود رشیدی برای ما و تئاترمان برکت بود، یاد و خاطره‌اش نیز برایمان برکت باشد.»
در ادامه مجری مراسم؛ منصور ضابطیان بیانیه خانواده داوود رشیدی را به مناسبت برگزاری اولین دوره از نشان او خواند که در بخشی از آن -نقل به مضمون- آمده بود: «برگزاری این مراسم تنها یادبودی سالانه نیست بلکه ما به دنبال اهدافی هستیم که او در پی تحقق‌شان بود و می‌خواهیم ادامه‌دهنده سلوک هنری‌اش باشیم و میراثش را منتقل کنیم.»
او افزود: «اهدای این نشان فرصتی مغتنم است برای آشنایی نسل جوان با دیگر ابعاد زیست اجتماعی داوود رشیدی منهای بازیگری. ابعادی چون تدریس، ترجمه و تاکیدش بر حمایت از تئاتر شهرستان‌ها. نشان رشیدی به هنرمندانی اهدا می‌شود که به رغم تنگناهای موجود، به شکلی پیوسته و منظم دست به آفرینش هنری می‌زنند و دمی از تلاش بازنمی‌ایستند. انتخاب برگزیدگان این نشان، براساس نظر خانواده داوود رشیدی و مشورت آن‌ها با صاحبنظران هر حوزه بوده است. اگرچه اولین دوره از این مراسم را در تهران برگزار می‌کنیم اما امیدواریم با توجه به حمایت او از تئاتر شهرستان‌ها، باقی دوره‌ها در خارج از پایتخت برگزار شود. همچنین در پیروی از اهمیتی که داوود رشیدی همواره برای کار صنفی قائل بود، آمادگی خود را برای همکاری با صنوف حوزه تئاتر و سینما در برگزاری این مراسم اعلام می‌کنیم.»
سپس احترام برومند؛ همسر داوود رشیدی و لیلی و فرهاد رشیدی فرزندان این هنرمند روی صحنه حاضر شدند تا نشان داوود رشیدی را به برگزیدگان اهدا کنند. احترام برومند در ابتدا گفت: «مفتخرم که پیام سیدمحمد خاتمی را به مناسبت برگزاری نخستین دوره از نشان داوود رشیدی، بخوانم.»
در متن پیام سیدمحمد خاتمی -باز هم نقل به مضمون- آمده بود: «هنرمند راستین که جانش آیینه‌دار زیبایی‌هاست و بیزار از زشتی و پلشتی، زندگی را برای همه مردمان زیبا می‌خواهد و می‌آفریند آن‌چه را که زیباست. یاد و خاطره هنرمند گران‌قدر داوود رشیدی را گرامی می‌داریم در سالروز درگذشتش که خسرانی عظیم بود و برایش طلب شادی و آرامش می‌کنیم. تصمیم به اهدای نشان این هنرمند، اقدامی بزرگ است که پایداری‌اش را آرزومندیم.»
بعد از آن اسامی برگزیدگان نشان داوود رشیدی در حوزه مطبوعات، روزنامه‌نگاری و تاریخ‌نویسی، کارگردانی و بازیگری اعلام شد.
نشان داوود رشیدی در حوزه مطبوعات توسط جواد مجابی شاعر معاصر اهدا شد به عمید نائینی سردبیر ماهنامه «پیام امروز»، برگزیده روزنامه‌نگاری در سال ۱۳۸۱ و سردبیر نمادین دهه ۸۰.
مجابی در صحبت‌های کوتاهی در مورد نائینی گفت: «او به معنای واقعی کلمه روزنامه‌نگاری حرفه‌ای و مستقل است. حرفه‌ای بودن به این معنا که؛ همان‌طور که می‌دانیم زمانی روزنامه‌ها سردبیرانی داشتند که روزنامه‌نگاری برایشان در الویت بود و بنابراین اگر عقاید سیاسی کسی مخالف آن‌ها بود ولی روزنامه‌نگار خوبی بود به همکاری خود با او ادامه می‌دادند اما از زمانی به بعد این سیاستمداران بودند که سردبیر روزنامه‌ها شدند و چون پیش از روزنامه‌نگار بودن، سیاستمدار بودند دیگر عقاید مخالف خود را برنتافتند.»
او افزود: «نائینی عاشق ایده‌های نو اما عملی است و به همین دلیل راهش از خیال‌پردازان و متوهمان جداست. او در ماهنامه «پیام امروز» چنان با قدرت روزنامه‌نگاری خود و با توانایی برقراری توازن میان مسائل مختلف به مسئله مهم قتل‌های زنجیره‌ای پرداخت، که حرفش را به بهترین شکل بیان کرد. نائینی در بسیاری از مواقع یاری‌گر هنرمندان هم بوده است؛ از اهالی قلم تا نقاشان، کم‌اند افرادی که مثل او مواظب حال دیگران باشند.»
روزنامه‌نگار و تاریخ‌نویس بعدی محسن میرزایی بود که نشان داوود رشیدی را از دست احمد مسجدجامعی عضو اصلاح‌طلب شورای شهر تهران گرفت. از جمله تالیفات میرازی که در کلیپ کوتاهی هم که از او پخش شد مورد اشاره قرار گرفت می‌توان به مجموعه چهار جلدی «روزنامه خاطرات غلامعلی‌خان عزیزالسلطان ملیجک» و مجموعه شش جلدی «۲۳۰ سال تبلیغات بازرگانی در مطبوعات فارسی زبان» اشاره کرد.
سپس پیام دهکردی با حضور روی صحنه متن پیام انجمن بازیگران خانه سینما را به مناسبت برگزاری نخستین دوره نشان داوود رشیدی خواند و بعد از آن مرضیه برومند برای اهدای این نشان در حوزه کارگردانی به علیرضا داوودنژاد روی صحنه رفت و نشان رشیدی در حوزه بازیگری نیز توسط فاطمه معتمدآریا به حسن معجونی داده شد.
در پایان احترام برومند با اشاره به فعالیت تئاتری معجونی در شهر رشت و احداث یک سالن نمایش توسط او در این شهر، اعلام کرد که ممکن است سال آینده این مراسم را در رشت برگزار کنند.
داوود رشیدی متولد ۲۵ تیر ۱۳۱۲و درگذشته در تاریخ پنجم شهریور ۱۳۹۵ هنرپیشه تئاتر، سینما و تلویزیون ایران بود. او، جمشید مشایخی، علی نصیریان، عزت‌اله انتظامی و محمدعلی کشاورز پنج چهره برجسته‌ای بودند که در دهه چهل شمسی از تئاتر پا به عرصه سینما گذاشتند.
